زندگی نامه امام زمان

تاریخ ولادت امام زمان (عجّل الّله فرجه الشریف)

پوشیده و پنهان نیست بر قاطبه اهل ایمان و فرقه ناجیه و شیعیان اثنا عشریّه که امروز محور عالم امکان و متصرف در کون و مکان و آخرین خلیفه و جانشین خاتم پیغمبران و قطب آسیای زمین و زمان و مربی جهان و جهانیان به امر و فرمان خدای رحمان همنام و هم کنیه رحمت عالمیان و صفوت عالمیان محمّد مصطفی(صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم)،حضرت حجّة بن الحسن العسکری، مهدی منتظر موعود، صاحب الزمان(عجّل اللّه تعالی فرجه) است بنا بر مشهور در طلیعۀ فجر روز جمعه پانزدهم ماه شعبان سال دویست و پنجاه و شش هجری قمری در شهر سامرا از مادر ستوده سیر خود علیا جناب نرجس خاتون (علیه السلام) متولد شده و بعضی در شب جمعه هشتم ماه شعبان سال دویست و نود و هفت گفته اند.

تاریخ مختصری از حالات امام زمان ( علیه السلام )

و هنگام وفات پدر خود پنج ساله بود و پس از یک سال از وفات پدر عالی مقدار به قولی چهار سال در سردابه خانه خودش در سرّ من رأی که سامرّا باشد غایب شده و روز غیبت آن حضرت یکشنبه یا جمعه دهم ماه شوال بود و از بعضی از اخبار مستفاد می شود که در در همان روز ولادتش غایب شده – چنانچه در حدیث حضرت خدیجه خاتون است که فرموده که:من فردای روز ولادت رفتم در خدمت حضرت عسگری(علیه السلام)و او را تهنیت گفتم. پس فرمود: ای عمه! او در ودایع خداست تا زمانی که اذن دهد خدا در خروج او، و در حدیث دیگر فرمود:سپردیم او را به آن کسی که سپرد به او مادر موسی، موسی را به او.

و آن حضرت را دو غیبت بوده:

اول غیبت صغرا

این غیبت بعد از ولادت او بود تا وقتی که دوره نایب خاص داشتن آن حضرت تمام شد، و مدت این غیبت شصت و چهار یا شصت و هفت یا شصت و نه سال بوده و شاید این اختلاف ناشی از اول غیبت آن حضرت باشد،که آیا بعد از ولادت آن حضرت بوده یا بعد وفات پدر بزرگوارش؟ و در این مدت نواب خاص آن جناب به خدمتش می رسیدند و خواص از شیعیان را به خدمتش می رسانیدند و برایش عرایض و مسائل مردم را جواب می گرفتند و آنها بسیار بودند،لکن معروفین از آنها که مرجع کل بودند چهار نفر بودند:عثمان بن سیعد عمری و محمّدبن عثمان و حسین بن روح و علّی بن محمّد سیمری و اینها متناوبا هر یک بعد از دیگری نایب بودند.

دوم غیبت کبرا

ابتدای آن از وفات علی بن محمّد سیمری بوده و وفات او بنابر مشهور منصوص در نیمه ماه شعبان سال سیصد و بیست و نه هجری بوده و آن حضرت او را از وفاتش خبر داد در توقیع مبارک خود به این عبارت :(( بسم الله الرحمن ارحیم . یا علی بن محمد السیمری، اعظم الله اجرک و أجر اٍخوانک منک؛ فانّک میّت ما بینک و بین ستّه ایّام، و لا توص الی احد یقوم مقامک بعد وفاتک؛ فقد وقعت الغیبة العامّه، ولا ظهور الّا باذن الله، و ذلک بعد طول الامد، وقسوة القلب، و امتلاء الارض جوراً ))؛ یعنی: به نام خدای بخشنده مهرابان. ای علی بن محمد سیمری! بزرگ گرداند خدا مزد تو را و مزد برادرانت را از تو. بدرستی که تو تا شش روز دیگر می میری. جمع کن کار خود را واحدی را وصّی و جانشین خود قرار مده بعد از مرگ خود؛ زیرا وقت غیبت عامّه رسیده و دیگر ظهوری نیست مگر به اذن خدا و این ظهور بعد از مدّت طولانی خواهد بود، و قتی که دلها سخت شود و زمین پر از جور و ستم شود.

اجمالا بعد وفات علی بن محمّد سیمری آن حضرت نایب خاصّی نداشته و نخواهد داشت تا زمان خروج سفیانی، بلکه علمای شیعه دوازده امامی را مرجع و نایب عامّ خود قرار داده و اگر چه جمع کثیری در دوره غیبت کبرا تا حال خدمت حضرت مشّرف شده اند، ولی در حین تشرفت حضرتش را نشناخته اند و بعد فهمیده اند، یا اگر معدودی هم شناخته باشند _ مانند مرحوم سیّد مهدی بحر العلوم بنابر مشهور متواتر و امثال ایشان _ نه به عنوان نیابت خاصّه بوده. پس می توانیم حدیث لعن بر مدّعی مشاهده را پیش از خروج سفیانی حمل بر مشاهده با دعوای نیابت خاصّه کنیم – چنان که جمعی از ملحدین در دوره غیبت کبرا این ادّعا را کرده اند و در عصر حاضر هم بعضی هستند که این ادعا را دارند.

و بعضی گفته اند که : آن حضرت را در دوره غیبت صغرا یک زن بوده از اولاد ابی لهب و بعضی هم در دوره غیبت کبرا از برای حضرتش زن و فرزندانی قائل شده اند که در جزیره خضراء که بلاد آن حضرت است ساکن اند _ چنان که علامه مجلسی در سیزدهم بحار و قبل از ایشان جماعتی دیگر که از آنهاست مرحوم محدّث نوری در دو کتاب عربی و فارسی خود جنّة الماوی و نجم الثاقب نقل کرده اند – و زن و فرزند داشتن حضرت در عصر غیبت عقلا و نقلا محل تردید نیست؛ زیرا که حضرتش کوچک تر سنتی از سنن جدّش خاتم النبیاء (ص) را ترک نخواهد کرد، و در بعضی از اخبار وارد است که در زمان ظهور آن جناب هزار نفر از فرزندان آن حضرت ملازم و در رکاب آن جناب اند _ چنان که در محلّ خود ذکر کرده خواهد شد، ان شاء الله تعالی.

و وقت ظهور حضرتش معیّن و معلوم نیست، بلکه سرّی است از اسرار الهیّه،هر چند اخبار بسیار در علامات ظهور آن حضرت وارد شده – چنان که بیشتر از آنها با مدارکی که دارد در این سایت که فراهم آمده بر ذکر آنهاست خواهید دید.

در بعض از اخبار ظهور آن حضرت در سال های طاق از یکی تا نه خواهد بود، روز قیام آن جناب شنبه عاشورا خوهد بود، و با این عمر طولانی چون ظاهر شود قیافه آن حضرت تقریبا به چهل سال می نماید و هفت سال که مانند هفتاد سال باشد سلطنت نمایند و شیخ طوسی و دیگران تا سیصد سال هم روایت کرده _ چنان که اخبار آن بیاید. پس زن ریش داری در بعضی از اخبار به نام سعیده هاونی بر سر حضرت زند و او را شهید نماید و حضرت امام حسین (علیه السلام) در تجهیز و تغسیل و کفن و دفت آن حضرت اقدام نماید و پهلوی رسول خدا (ص) در مدینه طیبه آن جناب را دفن نماید،کنیه آن حضرت ابوعبدالله و ابولقاسم و القاب آن جناب بسیار است، و وقتی که ظاهر شود زمین را پر از عدل و داد کند بعد از آن که پر از ظلم و جور شده باشد. الله عجل فرجه،و سهل مخرجه ، والم به شعثنا ، و اشعب به صدعنا ، وارتق به فتقنا، و کثر به قلّتنا، و اعزز به ذلّتنا ، و اجعلنا من انصاره و اعوانه و من عتقائک من النار.

مطالب بیان شده از کتاب نوائب الدهور فی علائم ظهور استخراج کشته است